We used to wait pt2

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!
Eindelijk is het dan zover, we really "used to wait" ik ben begonnen met vliegen! Niet meer als passagier, niet meer als student in een klein één- of tweemotorig vliegtuigje, maar in een "echt" vliegtuig en een vliegtuig dat in het geval van Lion Air altijd tot aan de nok toe gevuld is met passagiers, passagiers die ik samen met mijn captain veilig van A naar B mag brengen. Passagiers die het niet leuk vinden als je een harde landing maakt ;-P en passagiers die graag zo comfortabel mogelijk onderweg zijn. Geen ruimte meer voor eventueel gestuntel wat op een vliegschool nog wel kan, maar serieus en professioneel aan de bak.

Op 15 maart, na maanden radiostilte ontving ik eindelijk weer eens een SMS van Lion Schedule. De volgende dag, AAN HET WERK en meteen drie dagen op pad. Extra bijkomstigheid: om 04:00 in de ochtend Pick Up vanaf huis! Dat werd dus vroeg het bed in en natuurlijk bijna niet kunnen slapen. De volgende ochtend vroeg eruit en naar het vliegveld. Tot grote verrassing zat ik samen met Jarron (onze overbuurman) in transport. Hij is al klaar met zijn lijntraining en had nu hetzelfde schema als ik. Hij zou dus als safety pilot meegaan, mooi om op je eerste dag samen met een bekende in de cockpit te kunnen stappen. Misschien moet ik even snel een paar termen uitleggen:
Lijntraining (of line training op z'n engels) is de training waarbij je als nieuwe piloot tijdens lijnvluchten (dus met passagiers) opgeleid wordt om de vlucht veilig te kunnen managen, hoe de systemen te gebruiken en hoe het vliegtuig op de juiste manier te vliegen (take-off, landen enz.). In het begin is daar naast de Captain nog een First Officer (FO) bij die al meer ervaring heeft en die jou in de gaten houdt en in kan grijpen als het helemaal mis dreigt te gaan. De safety pilot kan ook iemand zijn die al een stuk verder in de lijntraining is.

Maar goed, dus samen met Jarron en mijn trainings captain, Christian Saleng, drie dagen op pad. Voor iedereen die begint met training is het spannend wie je captain wordt omdat er natuurlijk voldoende verhalen in de rondte gaan over captains die je compleet kunnen laten doordraaien haha! Gelukkig is captain Saleng een hele relaxte, rustige en geduldige captain, maar kan hij ook als het nodig is zorgen dat je weer volledig op scherp staat. De eerste twee vluchten kon ik nog op de jumpseat (een klapstoel, midden achter de capt en fo stoel) meekijken en daarna, van Jakarta naar Makassar op Sulawesi, mocht ik zelf plaats nemen op de rechterstoel. En dan na de nodige voorbereidingen, procedures, checklists en taxiën naar het begin van de startbaan, voor het eerst de woorden uit de mond van de captain: "YOUR POWER, YOUR CONTROL" Ofwel, handen aan de throttles, gas geven, beide handen aan de stuurkolom en gaan!! Achterin m'n stoel gedrukt, de motoren die tot leven komen, netjes de centerline (proberen!) te houden, steeds sneller die baan afschieten en dan bij "ROTATE" de kist met al die mensen achterin, omhoog de lucht in trekken. Wat gaaf is dat, klein adrenaline kickje!! Maar er is geen tijd om daar te lang bij stil te staan, aan het werk blijven. Systemen in de gaten houden, vooruit blijven denken en de kist op het juiste pad in de lucht houden. Tussendoor genieten van de de wereld die steeds kleiner onder me verdwijnt en wolken waar je doorheen schiet.

Van mijn captain moet ik tot 15.000ft hoogte op "het handje" vliegen om goeie basic flying skills te ontwikkelen en houden en dat is soms echt fantastisch: op lage hoogte op de hand over Jakarta vliegen omdat er ander vliegverkeer in de buurt zit of vlak langs onweerswolken schieten omdat het te gevaarlijk is daar dwars doorheen te vliegen (en het is niet echt comfortabel voor onze passagiers). Na de take-off en climb naar cruiselevel, is er even tijd om bij te komen. Natuurlijk moet je constant in de gaten houden waar je bevindt en waar je in geval van een storing of emergency naar toe wilt en kunt, maar er is genoeg tijd voor een bakkie, beetje kletsen en continue onder vuur liggen over je (en dat blijkt dan ineens een gebrek te zijn aan) theoretische kennis! Nou valt dat bij mijn captain nog wel mee, die heeft meer de opvatting dat je de theorie maar thuis moet bestuderen, dus vaak moet ik wel zelf met vragen over bepaalde systemen komen. Maar hij legt genoeg dingen uit die je tijdens het vliegen zelf tegenkomt.

Het meest uitdagende is nog wel om de descent (daling) goed voor te bereiden en te managen. In het begin gaat dat echt snel en zie je dat captain vingervlugge wijzigen aanbrengen in de vliegcomputer dat je echt denkt; oke, dat moet ik zometeen zelf ook kunnen!! Het is de kunst om je vliegpad zo in te stellen en aan te passen dat je op het juiste punt op de juiste hoogte en snelheid zit, zodat je goed met je "approach" (de nadering voor de landing) kunt beginnen. Met name op Jakarta is dat soms hard werken en nadenken omdat je daar door de verkeersleiding alle kanten opgestuurd wordt voordat je uiteindelijk mag beginnen met je approach.
En dan moet er geland worden; niet teveel nadenken bij al die mensen achterin. Maar proberen netjes op de centerline en niet te hard de kist neer te zetten. Ik heb gelukkig al een paar mooie landingen gemaakt, maar de meeste zijn nog niet echt volgens het boekje, haha! Er zit gelukkig wel progressie in, na een klein dipje..

De eerste paar vluchten en dagen, was ik als ik aan het vliegen was, steeds de Pilot Flying. Dat is degene die het vliegtuig bestuurdt en alle systemen die direct op het vliegen van toepassing zijn bedient. De andere piloot (in dit geval de captain) is dan de Pilot Monitoring. Degene die contact heeft met de verkeersleiding (ATC) en alle systemen bedient die niet direct met het vliegen te maken hebben. Bv, airconditioning, anti-ice, brandstof pompen etc.

Lekker makkelijk zou je denken, maar de verkeersleiding hier is een studie op zich waardig. Eerst zat ik daar echt enorm mee te stuntelen, ik begreep maar niet wat ze wilden zeggen of waar ze ons naar toe wilden sturen. Ik moest echt leren luisteren naar klanken en van te voren weten wat ze konden gaan zeggen, zodat ik stukje het stukje bij beetje onder de knie kon krijgen. Het mooie is dat je bij elk nieuwe veld weer af moet wachten of het verstaanbaar is omdat sommigen weer heel snel praten of weer net een andere uitspraak hebben. Maar als je er dan voor een tweede keer komt is het alweer een stuk beter te begrijpen. Mijn captain leert me ook om heel rustig en duidelijk zelf de communicatie met ATC te doen. Vaak praten ze dan wat rustiger terug, maar geeft me ook zelf meer rust om goed te luisteren naar wat er terug gezegd wordt.

In het begin zijn alle aspecten overweldigend, nieuw en komt alles als een storm over je heen. Maar tijdens elke vlucht ontstaat er meer rust, overzicht en weet je steeds beter wat en wanneer er staat te gebeuren. Het grappige is wel dat ik nu nog wel vaak dingen vergeet. De enige dag vergeet ik ineens een handeling twee keer achter elkaar, die ik daarvoor nog nooit over geslagen had en de volgende dag dan is het weer een andere knop die ik op het juiste moment vergeet om te zetten. Blijven stampen dus op de juiste procedures. Mijn captain is gelukkig nooit te beroerd om me daar op zeer indringende wijze aan te herinneren als het weer eens nodig is!

Het mooie aan Lion Air is dat je meteen voor de volle 100% in de vliegoperatie meegetrokken wordt. Het eerste schema drie dagen weg, overnachten in hotels all over the place en daarna, na weer twee dagen vrij, zes dagen achterelkaar aan de slag geweest. Na vier maanden lang vrij weinig gedaan te hebben en voornamelijk lui geweest te zijn, was het wel weer even wennen om moe te zijn van aan het werk geweest zijn haha. Maar wel een lekker gevoel en ik moet zeggen dat ik het nu na bijna drie weken bezig te zijn met vliegen nog prima vol kan houden. Misschien moeten jullie met het over zes maanden nog eens vragen!

Het vliegen hier is echt ontzettend gaaf, cruisen over de zee en langs altijd aanwezig onweersbuien (tot boven de 40.000ft hoog) en take-offs en approaches langs en tussen bergen, vulkanen, kustlijnen. En het is leuk om in veel verschillende plaatsen te overnachten en daar dingen te ondernemen, altijd wel een plaatselijk specialiteit die geproefd moet worden en eergisteren bijvoorbeeld weer even heerlijk op het strand van Bali kunnen zitten (wat me er meteen aan herinnerde dat ik nog over onze vakantie op Bali van begin december zou schrijven en alles wat ik in de maanden erna nog gedaan heb haha). Daar is vast nog wel genoeg ruimte en tijd voor, vanaf nu alleen maar over vliegen schrijven zou voor de meesten denk ik niet echt interessant zijn haha!

Voor nu: er moet weer even gegeten worden (we gaan op zoek naar een tentje waar ze onzettend lekkere saté kambing (geit) schijnen te serveren!!)

Sampai jumpa!
Timon