Sim Check Stress
Door: vliegert
Blijf op de hoogte en volg Timon
07 November 2011 | Indonesië, Batavia
selamat malam allemaal,
Ik ben er maar eens voor gaan zitten om een tweede verslag te schrijven. Niet omdat ik weer ziek ben gelukkig, maar omdat ik samen met Erik, drie dagen geleden de laatste Sim Check gehaald heb!!! (waarover later meer) en nu lekker de tijd heb om te ontspannen en te schrijven!
Vandaag is onze 8e week in Indonesië aangebroken. Twee maanden al weer, is best snel gegaan maar heeft tussendoor ook wel erg lang geduurd met veel dagen wachten op een Sim Schedule wat niet komt. Erg vervelend want je kan niet een paar dagen weg om leuke dingen te doen of jezelf eens flink een stuk in de kraag zoep'n omdat er altijd een oproep kan komen.
Zal nog proberen in m'n geheugen te graven en de eerste weken hier op te tekenen
Na de eerste dag op Tower meteen hard aan de slag; 1e dag "Indoctrination" klinkt alsof er tijdens je slaap elektrodes op je schedel gezet worden maar het valt best mee. Een les in de procedures en regels van Lion Air, opgelezen uit de Company Manual. Maar met name stof voor na de Simulator want daarvoor moeten we veel praktischer procedures in ons hoofd gaan stampen. De dagen daarna ontvangen we telkens ´savonds een SMS van wat we de volgende dag moeten doen en waar. Dus elke keer weer een verrassing wat er van ons verwacht wordt.
Zo moesten we ook opdraven voor onze medische keuring. Hoewel iedereen netjes in Europa, volgens europese normen gekeurd is, willen de autoriteiten hier ons ook graag doorgelicht hebben. Ze kijken hier wel naar andere dingen; cholesterol zijn ze strenger mee (dat schijnt bij veel westerlingen die meer dan alléén rijst eten nogal wat hoger te liggen) en er zijn andere normen voor kleurenblindheid en gehoorbeperkingen. Ik maakte me daar geen zorgen om, maar één iemand van onze batch bleek een kleurenblindheid afwijking te hebben die thuis oké is, maar hier dus niet. Heel erg sneu voor hem, maar hierbij was het voor hem dus einde verhaal. Daar gaan al je investeringen en inspanningen.
De keuring zelf verliep eerst wat rommelig omdat niets duidelijk aangegeven staat. Maar al snel blijkt dat je gewoon de kudde moet volgen en deurtjes in moet gaan waar anderen ook ingaan of uitkomen. Tussendoor heerlijke nasi goreng special gegeten in een soort eetmarktje. Wordt allemaal vers voor je neus klaar gemaakt en toch was ik de enige die het aandurfde haha, ik eet nou eenmaal graag van de straat!
Tijdens de eerste week gaan we ook op zoek naar woonruimte. Een hotel is best duur op lange termijn, zelfs al het per nacht niet zo veel kost en weten dat er in de wijk waar de eerste groep DFA'ers (onze vliegschool) zit nog een aantal huizen leeg staan. Romke Erik en Bram waren al vrij snel met een huis bezig, dus vanzelf besloten Maarten, Ad en ik om dan ook samen naar een huis te gaan kijken. We hadden de huizen van de anderen al gezien, maar besloten om ook wat rond te kijken in andere wijken om te zien wat er allemaal te huur is. Het is zo dat de meeste expats (en chinezen) in clusters wonen. Zeg maar compounds. Ommuurde wijken met toegangspoort, bewaking incl AK-47 en vaak ook een centraal zwembad. In het stadsdeel waar wij wonen zijn een stuk of 10 van die wijken, keuze genoeg dus. We hebben een stuk of vier huizen bekeken die allemaal nog ongemeubileerd waren. De meesten hadden alleen één grote en twee heel kleine slaapkamers, maar één splinternieuw huis had drie mooie grote kamers en was ook best mooi en strak van opzet. Helaas wel bijna een kwartier lopen van de mall en dat is natuurlijk véél te ver voor ons. De wijk waar de anderen (en wij nu ook) wonen ligt namelijk recht tegenover de mall en daar speelt wel zo'n beetje ons sociale leven zich af. Uiteindelijk besloten we dan ook te gaan kijken naar een huis in deze wijk, die Alexandrite heet. En wat een huis zeg!! Mooie kitscherige amerikaanse facade, maar met drie badkamers, 4 slaapkamers, een pantry, overdekt terrasje, keuken, garage etc. En met behoorlijk moderne en strakke meubels.
Dit huis moest hem dus worden en het bleek nog best betaalbaar ook. Van Lion krijgen we een woontoelage en die is precies voldoende om met z'n drieën een jaar een huis te huren. Enige probleem is dat Lion ons per maand betaalt en dat je hier de huur altijd per jaar!!! vooruit moet betalen; even het thuisfront lief aangekeken en ook maar hopen dat we alle checks gaan halen en niet na een maand alweer terug naar huis gestuurd worden. Living on the edge!
We konden vrijwel meteen verhuizen en na week in het FM7 zaten we heerlijk in ons eigen huis. Lekker een eigen plek, met zwembad in de wijk en alle voorzieningen in de buurt. Ook erg handig en gezellig om met alle DFA'ers en wat andere piloten in dezelfde wijk te wonen.
Als we na ruim twee weken zo'n beetje halverwege de groundschool zijn, met lessen flight technics die gaan over de specifieke Lion Air Operating Procedures, krijgen we van de instructeur te horen dat we binnen enkele dagen de Sim in moeten. Dat is even flink stress, omdat we allemaal verwacht hadden eerst de groundschool af te maken en dus nog zeker twee weken hadden om de procedures er in te stampen. Dus meteen met z'n allen chair flyen voor de poster (dat is doen alsof je in de cockpit zit, maar stiekem zit je dan voor een poster van de cockpit die aan de muur hangt) en in enkele dagen alles eigen maken. Net als we verwachten dat we moeten beginnen, bel ik met de head of training om iets te vragen en vervolgens meld hij dat we toch eerst de groundschool af gaan maken. Kunnen we weer even opgelucht ademhalen, maar we blijven oefenen. Achteraf blijkt dat maar goed ook, want halverwege de volgende week tijdens de grounschool moeten we ineens toch de Sim in. Kennelijk waren er geen jongens meer voor ons en het draaiend houden van een peperdure Simulator is belangrijker dan het vullen van een oud klaslokaaltje.
De eerste twee sessies zijn trainingen om de Standard Operating Procedures van Lion onder de knie te krijgen en ons voor te bereiden op de Company Check. Erik en ik hebben voor we vertrokken nog een paar keer in een sim geoefend maar de laatste echte sessie was bij Pegasus en toch alweer meer dan drie maanden geleden. Om het kort te zeggen; het was weer hard werken en met je neus op de feiten gedrukt worden. Maar na twee sessie hadden we allebei het gevoel dat de derde (de Check) wel een sessie zou zijn waarin we weer volledig op snelheid en niveau zouden moeten zijn.
Het schema voor de sessies hadden we niet en voor de eerste sessie werden we om 22:00 gesmst dat we om 05:00 moesten beginnen!! Maar het kan erger; twee collega's hadden een busje voor staan en hupsakee, simmen maar!!
Twee dagen na de eerste sessies dan de Company Check; spannend want er hangt best veel vanaf. Na vier uur flink zweten en toch ook nog wel wat slordigheden en stomme fouten zagen we het somber in. Maar... dat was niet de mening van de check-captain. Allebei geslaagd en door naar de volgende ronde. Dat gaf wel een enorm lekker gevoel en ook het vertrouwen dat we wel op het niveau zitten wat Lion graag wil zien. Voldoende motivatie om de tanden in de volgende en gelukkig laatste check te zetten; de DGCA check.
De DGCA check is van de indonesische luchtvaartautoriteiten, waarbij ze jou goedkeuring geven om met een europees brevet in Indonesië te mogen vliegen. Meestal is die check een aantal dagen na de Company check, maar wij hebben er bijna drie weken op moeten wachten. De eerste week was niet zo erg omdat ik toen nogal ziek was, maar na twee weken wachten vond ik het wel tijd worden voor actie. Het is namelijk niet echt lekker ontspannen als die check nog als het zwaard van Damocles boven je hoofd hangt.
Maar eindelijk na nog een paar dagen nixen (bestaat uit wakker worden, tv kijken, uurtje studeren, lunchen, tv kijken, chair flyen (om de dag) tv kijken, avondeten, tv kijken en slapen); de DGCA check. Ook weer best zenuwachtig, dit is toch de laatste horde en je moet presteren.
Het was weer een interessante sessie ;-P spannend tot de laatste seconde en we werden flink aangepakt. Het is echt knap hoe de examinator je zelfs tot in de de-briefing in het ongewisse kan laten over de uitslag en met vragen als "maar hoeveel sessies 737 sim hebben jullie eigenlijk in totaal gehad.." het gevoel kan geven dat je dit nióót gehaald kan hebben.
Hoe mooi is het dan dat je vervolgens ziet dat hij een dikke vink in het vakje "PASSED" zet en je vervolgens breed glimlachend de hand schud.
GESLAAGD, missie volbracht en eindelijk de weg vrij naar vliegen op een Boeing 737-900ER met meer dan 200 passagiers achterin. Na een dure opleiding en twee jaar wachten en vervolgens een lange aanloop hier naar toe, eindelijk de zekerheid dat ik echt ga vliegen als first officer. Ik vind het toch wel héél bijzonder
Een lieve groet vanuit Jakarta
Sampai jumpa!
Timon
Ik ben er maar eens voor gaan zitten om een tweede verslag te schrijven. Niet omdat ik weer ziek ben gelukkig, maar omdat ik samen met Erik, drie dagen geleden de laatste Sim Check gehaald heb!!! (waarover later meer) en nu lekker de tijd heb om te ontspannen en te schrijven!
Vandaag is onze 8e week in Indonesië aangebroken. Twee maanden al weer, is best snel gegaan maar heeft tussendoor ook wel erg lang geduurd met veel dagen wachten op een Sim Schedule wat niet komt. Erg vervelend want je kan niet een paar dagen weg om leuke dingen te doen of jezelf eens flink een stuk in de kraag zoep'n omdat er altijd een oproep kan komen.
Zal nog proberen in m'n geheugen te graven en de eerste weken hier op te tekenen
Na de eerste dag op Tower meteen hard aan de slag; 1e dag "Indoctrination" klinkt alsof er tijdens je slaap elektrodes op je schedel gezet worden maar het valt best mee. Een les in de procedures en regels van Lion Air, opgelezen uit de Company Manual. Maar met name stof voor na de Simulator want daarvoor moeten we veel praktischer procedures in ons hoofd gaan stampen. De dagen daarna ontvangen we telkens ´savonds een SMS van wat we de volgende dag moeten doen en waar. Dus elke keer weer een verrassing wat er van ons verwacht wordt.
Zo moesten we ook opdraven voor onze medische keuring. Hoewel iedereen netjes in Europa, volgens europese normen gekeurd is, willen de autoriteiten hier ons ook graag doorgelicht hebben. Ze kijken hier wel naar andere dingen; cholesterol zijn ze strenger mee (dat schijnt bij veel westerlingen die meer dan alléén rijst eten nogal wat hoger te liggen) en er zijn andere normen voor kleurenblindheid en gehoorbeperkingen. Ik maakte me daar geen zorgen om, maar één iemand van onze batch bleek een kleurenblindheid afwijking te hebben die thuis oké is, maar hier dus niet. Heel erg sneu voor hem, maar hierbij was het voor hem dus einde verhaal. Daar gaan al je investeringen en inspanningen.
De keuring zelf verliep eerst wat rommelig omdat niets duidelijk aangegeven staat. Maar al snel blijkt dat je gewoon de kudde moet volgen en deurtjes in moet gaan waar anderen ook ingaan of uitkomen. Tussendoor heerlijke nasi goreng special gegeten in een soort eetmarktje. Wordt allemaal vers voor je neus klaar gemaakt en toch was ik de enige die het aandurfde haha, ik eet nou eenmaal graag van de straat!
Tijdens de eerste week gaan we ook op zoek naar woonruimte. Een hotel is best duur op lange termijn, zelfs al het per nacht niet zo veel kost en weten dat er in de wijk waar de eerste groep DFA'ers (onze vliegschool) zit nog een aantal huizen leeg staan. Romke Erik en Bram waren al vrij snel met een huis bezig, dus vanzelf besloten Maarten, Ad en ik om dan ook samen naar een huis te gaan kijken. We hadden de huizen van de anderen al gezien, maar besloten om ook wat rond te kijken in andere wijken om te zien wat er allemaal te huur is. Het is zo dat de meeste expats (en chinezen) in clusters wonen. Zeg maar compounds. Ommuurde wijken met toegangspoort, bewaking incl AK-47 en vaak ook een centraal zwembad. In het stadsdeel waar wij wonen zijn een stuk of 10 van die wijken, keuze genoeg dus. We hebben een stuk of vier huizen bekeken die allemaal nog ongemeubileerd waren. De meesten hadden alleen één grote en twee heel kleine slaapkamers, maar één splinternieuw huis had drie mooie grote kamers en was ook best mooi en strak van opzet. Helaas wel bijna een kwartier lopen van de mall en dat is natuurlijk véél te ver voor ons. De wijk waar de anderen (en wij nu ook) wonen ligt namelijk recht tegenover de mall en daar speelt wel zo'n beetje ons sociale leven zich af. Uiteindelijk besloten we dan ook te gaan kijken naar een huis in deze wijk, die Alexandrite heet. En wat een huis zeg!! Mooie kitscherige amerikaanse facade, maar met drie badkamers, 4 slaapkamers, een pantry, overdekt terrasje, keuken, garage etc. En met behoorlijk moderne en strakke meubels.
Dit huis moest hem dus worden en het bleek nog best betaalbaar ook. Van Lion krijgen we een woontoelage en die is precies voldoende om met z'n drieën een jaar een huis te huren. Enige probleem is dat Lion ons per maand betaalt en dat je hier de huur altijd per jaar!!! vooruit moet betalen; even het thuisfront lief aangekeken en ook maar hopen dat we alle checks gaan halen en niet na een maand alweer terug naar huis gestuurd worden. Living on the edge!
We konden vrijwel meteen verhuizen en na week in het FM7 zaten we heerlijk in ons eigen huis. Lekker een eigen plek, met zwembad in de wijk en alle voorzieningen in de buurt. Ook erg handig en gezellig om met alle DFA'ers en wat andere piloten in dezelfde wijk te wonen.
Als we na ruim twee weken zo'n beetje halverwege de groundschool zijn, met lessen flight technics die gaan over de specifieke Lion Air Operating Procedures, krijgen we van de instructeur te horen dat we binnen enkele dagen de Sim in moeten. Dat is even flink stress, omdat we allemaal verwacht hadden eerst de groundschool af te maken en dus nog zeker twee weken hadden om de procedures er in te stampen. Dus meteen met z'n allen chair flyen voor de poster (dat is doen alsof je in de cockpit zit, maar stiekem zit je dan voor een poster van de cockpit die aan de muur hangt) en in enkele dagen alles eigen maken. Net als we verwachten dat we moeten beginnen, bel ik met de head of training om iets te vragen en vervolgens meld hij dat we toch eerst de groundschool af gaan maken. Kunnen we weer even opgelucht ademhalen, maar we blijven oefenen. Achteraf blijkt dat maar goed ook, want halverwege de volgende week tijdens de grounschool moeten we ineens toch de Sim in. Kennelijk waren er geen jongens meer voor ons en het draaiend houden van een peperdure Simulator is belangrijker dan het vullen van een oud klaslokaaltje.
De eerste twee sessies zijn trainingen om de Standard Operating Procedures van Lion onder de knie te krijgen en ons voor te bereiden op de Company Check. Erik en ik hebben voor we vertrokken nog een paar keer in een sim geoefend maar de laatste echte sessie was bij Pegasus en toch alweer meer dan drie maanden geleden. Om het kort te zeggen; het was weer hard werken en met je neus op de feiten gedrukt worden. Maar na twee sessie hadden we allebei het gevoel dat de derde (de Check) wel een sessie zou zijn waarin we weer volledig op snelheid en niveau zouden moeten zijn.
Het schema voor de sessies hadden we niet en voor de eerste sessie werden we om 22:00 gesmst dat we om 05:00 moesten beginnen!! Maar het kan erger; twee collega's hadden een busje voor staan en hupsakee, simmen maar!!
Twee dagen na de eerste sessies dan de Company Check; spannend want er hangt best veel vanaf. Na vier uur flink zweten en toch ook nog wel wat slordigheden en stomme fouten zagen we het somber in. Maar... dat was niet de mening van de check-captain. Allebei geslaagd en door naar de volgende ronde. Dat gaf wel een enorm lekker gevoel en ook het vertrouwen dat we wel op het niveau zitten wat Lion graag wil zien. Voldoende motivatie om de tanden in de volgende en gelukkig laatste check te zetten; de DGCA check.
De DGCA check is van de indonesische luchtvaartautoriteiten, waarbij ze jou goedkeuring geven om met een europees brevet in Indonesië te mogen vliegen. Meestal is die check een aantal dagen na de Company check, maar wij hebben er bijna drie weken op moeten wachten. De eerste week was niet zo erg omdat ik toen nogal ziek was, maar na twee weken wachten vond ik het wel tijd worden voor actie. Het is namelijk niet echt lekker ontspannen als die check nog als het zwaard van Damocles boven je hoofd hangt.
Maar eindelijk na nog een paar dagen nixen (bestaat uit wakker worden, tv kijken, uurtje studeren, lunchen, tv kijken, chair flyen (om de dag) tv kijken, avondeten, tv kijken en slapen); de DGCA check. Ook weer best zenuwachtig, dit is toch de laatste horde en je moet presteren.
Het was weer een interessante sessie ;-P spannend tot de laatste seconde en we werden flink aangepakt. Het is echt knap hoe de examinator je zelfs tot in de de-briefing in het ongewisse kan laten over de uitslag en met vragen als "maar hoeveel sessies 737 sim hebben jullie eigenlijk in totaal gehad.." het gevoel kan geven dat je dit nióót gehaald kan hebben.
Hoe mooi is het dan dat je vervolgens ziet dat hij een dikke vink in het vakje "PASSED" zet en je vervolgens breed glimlachend de hand schud.
GESLAAGD, missie volbracht en eindelijk de weg vrij naar vliegen op een Boeing 737-900ER met meer dan 200 passagiers achterin. Na een dure opleiding en twee jaar wachten en vervolgens een lange aanloop hier naar toe, eindelijk de zekerheid dat ik echt ga vliegen als first officer. Ik vind het toch wel héél bijzonder
Een lieve groet vanuit Jakarta
Sampai jumpa!
Timon
-
07 November 2011 - 18:43
Johan En Su:
Timon, van harte gefeliciteerd man!!!!!!! Mooi verhaal, we zaten op het puntje van onze stoel! Goed gedaan en Selamat Penerbangan.
Mooie crib heb je daar ook. Maar het is natuurlijk de bedoeling dat dit je tweede huis wordt.... na de rechterstoel in de 737!
Fiesta vliegt ook nog steeds rond. Dit weekend voor 40 euries twee voorbandjes erop, haha.
Heel veel succes met het echte werk, we houden van je.
Johan en Su -
07 November 2011 - 19:20
Inge En Wilse:
Lieve Timon,
Joehoe...superfijn!!! Van harte lieve broer, we vinden het zo leuk voor je dat je nu eindelijk aan de slag kan! En ook wel relaxed dat nu de grootste druk eraf is.
We skypen wel weer :)
Kus,
Inge, Wilse en Fenna. -
07 November 2011 - 19:37
Chris En Ed:
Ha lieve Tim, ik wist wel dat ze je zo ver mogelijk zouden uitwringen, dat je met grote waterlanders en bibberende onderlip zou gaan smeken alsjeblieieieieieft meneer. Gelukkig heb je laten zien dat je een flinke ruggengraat hebt. Super trots op je! eindelijk een piloot met een job. fly baby fly.... luf you(Chris)
Ik ben super trots op je! Mooi dat je de leer van confucius in praktijk brengt. Je moet zijn als het riet want dat buigt maar het barst niet. Leuk optrekje heb je daar, past wel een fiestaatje of twee in de garage volgens mij. Wanneer ga je nou echt de lucht in?
By the way ben nu drie bijna vier maanden gestopt met roken, viel niet mee, maar ben er klaar mee koop nu mooie dingen. Pick up element en ben aan het sparen voor een nieuwe fiets. Denk aan je dikke kus(Ed) -
08 November 2011 - 08:43
Jan En Reina Munneke:
Beste Timon en Erik , van harte gefeliciteerd met jullie examen, goed gedaan met jullie twee
Wensen jullie dan ook veel succes op de boeiing 737-900ER als first officer
Groeten uit Harkstede
Jan en Reina Munneke
(ouders Erik)
-
08 November 2011 - 12:20
Sabina:
Als eerste van harte gefeliciteerd, Ik hoop niet nu je als first officer aan het werk gaat dat de reisverslagen afgelopen zijn.
Ik wens je veel geluk en plezier met het "echte" vliegen en geniet van deze mooie ervaring
groetjes Sabina van Ee (ex collega FC) -
08 November 2011 - 18:40
Danielle:
He lieve broer,
Wat een fantastisch nieuws! Wij klinken hier de glazen op je.... en zijn natuurlijk super trots op je.
You did it!
En nu maar hopen dat je snel de lucht in mag. Wij blijven uitkijken naar je reisverslagen.
Liefs en een dikke knuffel
Danielle & Erwin -
11 November 2011 - 21:18
Diny/Henk Koremans :
Eindelijk dan een bericht(je). In elk geval gefeliciteerd met het succesvol afleggen van al die testen. Zo te lezen bevalt het je wel daar! En wat een schitterend stulpje heb je daar, dan valt onze waterbungalow wel in het niet.
Hopelijk ga je snel echt de lucht in want dat is toch waar je al die jaren naar toe hebt geleefd.
We wachten met spanning het volgend verslag af. In die tussentijd: Leef je leven en maak er wat van.
Lieve groeten, Henk en Diny -
14 November 2011 - 17:00
Mathyas & Corine :
Hey gouwe goser!!!
Mooie verhalen allemaal, prachtig om te lezen. Gefeliciteerd, we zijn supertrots op je en om dat te vieren komen we deze week even een bakkie (lees Bintang) doen bij je!!!!(wij regelen de Old Amsterdam kaasblokjes.....)
Waarschijnlijk eerst een dagje over in Kuala Lumpur. Kun je niet alvast een lijntrainingsvlucht afdwingen (of alleen de kist met crewkorting....)? We gaan namelijk wel met Lionair van Jakarta naar Denpasar.
Vertrouwen natuurlijk alleen zo'n topgunpilot als jij!!!!
Tot overmorgen!!
Liefs van Mathyas en Corine -
17 November 2011 - 09:28
Johan En Herma:
Timon, geweldige prestatie, waarmee we je dan ook hartelijk willen feliciteren. We wensen je tevens alle geluk voor de toekomst. We hopen nog vele goede
reisverslagen van je te lezen. Heel hartelijke groeten van ons allemaal. -
01 December 2011 - 12:33
Oom Jan Vlieger Enz:
Van harte gefeliciteerd dat je nu eindelijk mag vliegen.
Ben je ondertussen al ingedeeld of is het wachten tot zij vinden dat het tijd wordt?
Veel succes, het komt vast goed.
Volgend jaar solliciteren bij de KLM, want wij gaan eind maart naar Afrika, kun je ons mooi wegbrengen.
Groet
Jan en Jannie Vlieger -
05 December 2011 - 16:55
Nadja First Media:
Gefeliciteerd, u eindelijk in staat om voet aan wal zette in mijn geboorteland Indonesië. hopelijk is er een nieuwe sfeer, nieuwe reizen, nieuwe ervaringen en nieuwe vrienden. hopelijk net als de Indonesische voedsel -
21 Januari 2012 - 14:29
O.Gerrit & T.Driesje:
Hallo Timon
We hebben jou laatste reisverslag gelezen en zijn trots op jou dat we nu ook een piloot in de fam.
hebben. Van Harte Gefeliciteerd . En hebben je foto's bekeken, wat een super huis zeg. We kijken uit naar je volgende verslag. De hartelijke Gr.van ons uit Elburg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
